1395

یکی از بچه های سالمندانم که همه خیلی دوسش داشتن و ۹۰ درصد مراجعین بخاطر اون و بانمکی اون میومدن اونجا سر یه اتفاق احمقانه افتاد و مُرد ! مود خوبی نداشتم از شبِ پنجشنبه و تازه بهتر شدم، کو پس تو که قرار بود محکم باشی مژ؟ اینطوری می‌خوای خانه سالمندان خودتو اداره کنی؟ باید بدون دلسوزی و ترحم عشقِ خالصتو تحویل آدما بدی . بدون چشم داشت ، بدون انتظار ، بدونِ حال بد . مطمئنم ال احمد الان حالش خیلی خوبه . پیرمرد مهربونِ دوست داشتنی 1395...

خیلی وقت بود این همه پیاده روی نکرده بودم :) نزدیک دوساعت . تنها چیزیه که خیلی آرومم می‌کنه. رفتم جاهاییکه مدتی بود بخاطر هجوم خاطرات، میترسیدم برم ! اینم تمرین شد برام . رفتم ، بغض کردم ، گریه هم کردم ، ولی نهایتاً رفتم . و دقیقا از مسیرهایی رفتم که همیشه باهم می‌رفتیم :) چقدر سخت بود ! ولی مژ همیشه جفت پا رفته توو سختیا، جون سخت شده، مگه نه؟ :) ❤️

1395...

یه مینی سریال تموم کردم بالاخره بعد مدتها ! اسمش love life بود . بازیگر نقش اول خیلی کیوت بود ^__^ از سریال به شدت خوشم اومد و حسابی به دلم نشست ! از این سریال ها بود که حرفی واسه گفتن داره و صرفا واسه سرگرم شدن ساخته نشده. داستان رابطه های بی سرانجام و اصلا هدف از توو رابطه رفتن ها، نوع دلبستگی به مادر،عقده ها و تابو ها و .. بود من که خوشم اومد 1395...

هیچوقت اندازه این روزا رها نبودم ! شاید یک کمد وسیله ریختم بیرون! اعم از کادو، یادگاری، لباس و هرچیزی که نباید می‌بودن و باید خیلی زودتر جمعشون می‌کردم اما خب . به راحتی و به سرعت بالا دارم اطرافیانم رو select می‌کنم و شیفت دیلت 1395...

قشنگ ترین و شیرین ترین چالش این روزا پارک دوبل زدن و رانندگی توی خیابون های شلوغ و پرترافیکه :)) همیشه دقیقا از همین میترسیدم و الان خودمو غرق کردم توی چیزی که ازش میترسیدم. نمی‌دونم چرا این فوبیای مسخره رو از رانندگی داشتم! نمی‌دونستم انقد شیرینه 1395...

اوه بوی! من اصلا حواسم نبود حتی که 8 روز پیش شد یک سال که تو نیستی :)) اگه هنوز اینجارو میخونی که بعید میدونم، باید بگم که رفتنت خیلی چیزا یادم داد. اول از همه اینو فهمیدم که به حرفای هیچکس اعتماد نکنم . و تمام ِ خودم رو هیچوقت برای هیچکس رو نکنم . فهمیدم میشه کسی رو از دست داد ولی همچنان زنده بود،فهمیدم زندگی خیلی شوخیا با آدم داره :)) فهمیدم چیزی که مناسب ِ من و در خور و لایق من باشه هیچوقت از کنارم نمیره، فهمیدم کمتر دوست بدارم آدمارو ، یه خرده سخت شده اعتماد کردنم به بقیه و دوست داشتنِ آدما، بعدِ تو یکی دونفر سعی کردن اون شعله ی عشق رو توو وجودم شعله ور کنن ولی نشده فعلا :)) نمیدونم شاید به زمان ِ زیادی احتیاج داشته باشم ، شایدم همین فردا دوباره از یکی خوشم بیاد و بخوام توو زندگیم باشه. من شاید یکی دونفر رو خیلی دوست داشته باشم، یکیش مجید بود یکیشم تو بودی.مجید که خب از اون حس های دوران تینیجری بود و اصلا پخته نبودم.خودت در جریان بودی. ولی خب تورو انگار با دزِ وابستگیِ زیادی دوستت داشتم. نمیدونما شایدم دوست داشتن نبوده و همش وابستگی بوده. آخه عشق و دوست داشتن خیلی مقدسن . در هرحال ممنونم ازت یارِ دلِ سابق :)) امیدوارم هرجایی هستی خوشحال و خندون باشی .# یه دیالوگ توو فیلم her بود که میگفت هراحساسی که تجربه ش میکنم رو انگار قبلا تجربه کردم و این حسِ جدید ، فقط دز اش کمتر یا بیشتر از همون حسِ قبلیه . 1395...

الان که حدودا سه ماهه اینجا کار می‌کنم معنی و مفهوم مسئولیت پذیری و عشق به کار رو می‌فهمم! شرکت ما که خب یه شرکت خیلی عظیمیه که چون عمده کار می‌کنیم همه شهرای شمال غرب رو پوشش میدیم و رییس مون یه خرده زیادی حساسه :)) توی جای قبلی که بودم و کار می‌کردم اعضا به شدت بی مسئولیت و رو مخ بودن! کلا واسه من اعصاب خردی میموند و باید وظیفه اونارم من انجام میدادم، اینجا از بس همه به فکر رشد و ارتقا خودشونن توام ناخودآگاه هی میگی برم بالاتر :)) من که خب کارم تولید محتوا فارسی و انگلیسی و صوتیه و واقعااا عاشق کارمم 1395...